Bestaat lotsbestemming?

Geloof jij heilig in doelen stellen en je leven helemaal in eigen hand nemen? Of zou er ook nog zoiets bestaan als lotsbestemming?
En spelen we allemaal 'n rol in het grotere spel, of heeft eenieder slechts de hoofdrol in z'n eigen toneelstuk?

Sommige mensen geloven dat 't leven je overkomt en dat je daar weinig of geen invloed op hebt. Ze voelen zich een speelbal van emoties en omstandigheden. Het leven neemt een loopje met ze en ze kunnen niet anders dan meelopen.
“Zo is het leven nu eenmaal en zo ben ik gewoon. Niets aan te doen”, is de verlammende gedachte.

Anderen geloven dat je je leven in de hand kunt nemen en alles zelf kunt creëren. Je levenspad, je toekomst, je wereld. Een kwestie van focus en wilskracht. Gedachte- en doekracht.
Gewoon weten wat je wilt en dan doelen stellen, actie ondernemen, beetje visualiseren en hoppeteetje; je zet het Universum naar je hand.
“Beter één leven helemaal in de hand, dan een paar keer je hand verbrand”, is de gedachte.
“Strijden of zwakjes ten onder gaan”.

Maar ik heb stiekum het vermoeden dat er nog iets heel anders meespeelt.
Iets waar we vaak onnodig strijd mee leveren.
Namelijk: datgene wat er wil zijn. Datgene wat gewoonweg de bedoeling is.
En dat dát misschien de reden is waarom we soms keihard vechten en ons best voor iets doen en het gewoon niet lukt. We ons soms hardstikke de schompes visualiseren met ons doelenlijstje strak in de hand, zonder noemenswaardig resultaat.
Terwijl er ook soms ineens, geheel onverwacht, iets in je schoot geworpen wordt, zonder dat je er ook maar iets voor hoeft te doen. Iets waardoor je een bepaalde richting in getrokken word; je zogezegd wind mee krijgt.
Als dat zo is, kan het ook zijn dat we onszelf met onze gefocuste wilskracht alleen maar roet in het eten strooien en is dat dan wel zo verstandig?
Want wat doe jij als dingen je beginnen toe te vallen en je zachtjes een andere richting induwen. Vriendelijk. Alsof ‘t wil zeggen: kijk hier eens naar.., is dat niets voor je?
Als het toeval vraagt om een koersverandering, wat kies je dan? Stug tegen de stroom inploeteren of je overgeven en meedrijven?

Of zou het ook gewoon kunnen dat beide waar is en hebben we een lotsbestemming én bepalen we zelf of we die vervullen. Misschien krijgen we gewoon allemaal een pakketje verlangens, talenten en kansen en is het aan ons om ze te volgen, gebruiken en te grijpen.
Of ze links te laten liggen.

En jij? Heb jij je leven ook superstrak in eigen handen of durf je af en toe de controle eens los te laten en ruimte te geven aan datgene wat er gewoonweg wil zijn?
En naar welke stem luister jij als er zovelen lijken te zijn?
Want we laten ons immers door niemand zo grondig om de tuin leiden dan door onszelf en je moet ook niet meteen alles geloven wat je denkt.
Misschien stel je jezelf een goede vraag met: “Naar welke stem wíl ik luisteren?

En misschien is dat dan die stem die het zachtst fluistert, en toch het duidelijkst spreekt:
De stem van je hart.