't Leven is een reis, geen eindbestemming

‘t Was in de Sinai, op een grensweggetje, tussen Israel en Egypte dat ik me voor het eerst een simpele waarheid over reizen realiseerde.

Alles wat je bij je hebt, moet je contant meesjouwen.

Ik sjouwde met een 40 kilo zware koffer op wielen van 100x50x80 cm, met alles erin wat ik dacht nodig te hebben om te overleven in het 'wilde' midden oosten. ’t Was op dit zandweggetje tussen de twee landen waar Jezus en Mozes al mot mee hadden, waar ik liep te vechten met m’n veels te grote koffer en mezelf.

Ik was op alles voorbereid, behalve op het feit dat reizen juist draait om het loslaten van je last. Alles waar je aan gehecht bent moet je meezeulen. En net als in je leven, kun je als je reist beter achter je laten wat niet meer bij je hoort.
En al reizend, kwam ik erachter hoeveel ik eigenlijk in m'n leven meezeulde wat ik niet meer nodig had, wat me niet meer diende.
Ik zeulde met gevoelens van spijt, pijn, schuld en zorgen, terwijl ik juist op zoek was naar blijdschap, geluk, avontuur en nieuwe vrienden. Maar ’t meeste nog zocht ik naar de ultieme vrijheid.
Ik wilde weglopen van een leven dat ik niet meer in de hand had.
Wat ik me toen nog niet realiseerde, was dat ik alles waarvoor ik wegliep, in mezelf meedroeg.

Ik zou nooit hebben kunnen vermoeden, dat ik mezelf in zo’n grote wereld, zo vaak zou tegenkomen!
Reizen maakte me ervan bewust, dat ik nodig m’n 'rugzak' eens leeg moest laden.

Als je reist in het paradijs, heb je geen excuus meer je gevangen of ongelukkig te voelen. Geen rotbaan, geen akelige schoonmoeder, lawaaierige buurman of een onhebbelijk vriendje om je het leven zuur te maken.
Je zult dan uiteindelijk moeten kijken naar datgene wat in al deze omstandigheden hetzelfde is.
Als alle excuses wegvallen, blijft er niets anders over dan te rade gaan bij datgene wat niet veranderd is, wat altijd aanwezig is: jijzelf.
Je komt erachter dat je zelf de hoofdrolspeler bent in je dramatische toneelstuk.
Er blijft niemand over om nog de schuld te geven...

Dit kan heel frustrerend lijken, maar eigenlijk is het eerder bevrijdend.
Je kunt dan eindelijk stoppen met proberen de wereld om je heen te veranderen en bij de bron beginnen, daar waar je wél invloed hebt.

Dus...’t was nodig eens gaan kijken naar wie ík was...
Nodig om me te realiseren;
Dat ik met mezelf aan het vechten was
Dat ik beter eerst met mezelf vrienden kon worden...

En dan komt er een moment van besef en een keuze, die elke reiziger op een gegeven moment tegenkomt:
Je gaat ’t nu gewoon weer ergens anders proberen leuker te hebben, kijken of het in de volgende stad, land of continent beter is. Of je stopt en gaat die gevoelens van onbehagen eens recht in de ogen kijken, zodat je jezelf vanbinnenuit kan bevrijden.

Zou ík de moed hebben om mezelf te gaan zien?

En zo werd reizen mijn grootste leraar.
Inmiddels is de wereld een speelplaats waar ik regelmatig mezelf ont-moet;
In de kinderen die blij op straat spelen
In de ogen van de boer die naar me zwaait terwijl ie z’n dieren ‘t veld inleidt
In de oma, die voor het huis in het zonntje appels zit te schillen voor haar kleinkinderen en tevreden de wereld voorbij laat trekken. Niets meer nodig heeft, niets meer wil hebben. Alleen nog maar zijn.
Zen

Reizen dus als leraar, messias, guru.
Reizen maakt je geest los van je gewoonten, haalt je denkpatronen overhoop en opent je voor de schoonheid van het moment. 't Maakt dankbaarheid voor het leven in je wakker.
Reizen liet mij meer van mezelf zien, liet me erachter komen dat ik al zoveel meer hád, dan ik ooit nog wilde bereiken. Door deze andere manier van denken, ontdekte ik een grotere waarheid.

En nu, bijna 20 jaar reizen later, hoef ik niet meer zo nodig ‘weg’ om geluk, avontuur en blijsdschap te vinden. Ik ben nl. altijd precies waar ik zijn moet; in m’n eigen vel. Ik heb geleerd dat het niet gaat om wáár je bent of wát je doet. ’t Gaat er veel eerder om, hóe je iets doet en of je datgene wat je doet met liefde doet. Hoeveel plezier je haalt uit wat je al hebt. Hoeveel waardering je op kunt brengen voor jezelf en anderen.
Een simpele waarheid, maar levensveranderend.

Nu ben ik weer thuis, met de wijsheid die ik heb verzameld.
Niet langer hoef ik voor mezelf of m'n leven weg te lopen.
Ik vind het nu juist fijn om mezelf overal waar ik ga, met een open hart en open geest tegemoet te treden en waardering en acceptatie te voelen.
Ik kan gewoon zijn waar ik ben en me daar volledig aan overgeven.
En misschien is de grootste les die reizen me geleerd heeft wel, dat er niets anders is dan het hier en nu en dat later niet bestaat.

Hou gewoon helemaal van wat en waar je bent. Geluk vind je niet in het vervullen van je dromen, noch in het behalen van je doelen, maar in waarderen en het simpelweg zien wat er al ís om van te genieten.
Genieten van de weg waarop je je bevind. Zien dat je leven een reis is, en dat je je niet hoeft te haasten om de eindbestemming te bereiken. Geluk is een richting, geen punt.

Er is veel veranderd sinds die dag dat ik zwetend met mezelf worstelde in die verzengende hitte van de woestijn, met een zware koffer op m’n rug, op zoek naar vrijheid.
Nu zie ik het leven eerder als een kunstwerk.
Het begint met een wit doek. Als je jong bent beginnen allelei mensen en omstandigheden het soms al voor je in te kleuren, anders dan hoe jij het gewilt had. Maar je moet niet vergeten, dat je altijd de keuze hebt om er weer iets anders overheen te schilderen.
En dan is het verder helemaal aan jou met welke kleuren, beelden en structuren je het nu wilt invullen, om het je eigen schoonheid en betekenis te geven.

Nu ik leef in het 'Wilde Westen', is mijn grootste uitdaging om dicht bij mijn innerlijke wijsheid te blijven. Ik hoop dat ik nooit meer zal vergeten, wat ik toen heb geleerd:
Om vooruit te kunnen komen, is het belangrijk om licht te reizen.
Licht te zijn.

Grappig eigenlijk;. Ik dacht altijd dat vrijheid betekende dat je kunt doen en laten wat je wilt, nergens aan gebonden zijn.
Nu realizeer ik me dat het veel eerder betekend; erachterkomen wie je bent en je leven zin en betekenis geven.
Grappig ook;
Ik zocht overal in de wereld naar vrijheid,
ik vond het uiteindelijk in mezelf.
*

Dit is een vertaalde versie van een Engelse column, die ik heb geschreven in opdracht van een Griekse krant. De orginele versie vind je op mijn blog AllWrite, wat te vinden is in mijn profiel.