Hoe realistisch is realistisch eigenlijk?
Is het je wel eens opgevallen, dat mensen die constant beren op de weg zien, zichzelf graag realistisch noemen?
"Het leven is af en toe moeilijk en je moet nu eenmaal rekening houden met wat er allemaal fout kan gaan", zeggen ze dan.En dromen waarmaken? Dat is voor de slapers in dit leven. Zij staan liever met beide benen op de grond, klaar om alle moeilijkheden het hoofd te bieden.
Maar ik vraag me af: Word het leven niet juist moeilijk dóór er op deze manier naar te kijken? Als je steeds goed in de smiezen houd wat er fout kan gaan en wat moeilijk is, heb je dan nog nog wel tijd, om aandacht te geven aan wat er allemaal góed zou kunnen gaan; wat de mogelijkheden zijn?
En hoe realistisch is het eigenlijk om alleen je aandacht te richten op de valkuilen?
Heb je dan je ogen nog wel open voor de springplanken, opstapjes, rode lopers en aangereikte handen die het leven ook biedt.
Zie je niet zo slechts de helft van het plaatje?
Want hoeveel proef je van het leven als je niet af en toe een flinke hap durft te nemen?
Hoe kun je ergens komen, als je steeds bij iets anders vandaan probeert te blijven? Heb je dan wel duidelijk waar je eigenlijk heenwilt?
Kun je zien wat het leven je te bieden heeft, als je jezelf er constant tegen beschermd?
Als je steeds energie stopt in vermijden, hoe kun je dan iets bereiken?
Eigenlijk lijkt dit een manier van verzet tegen het leven.
Als je daarmee op kunt houden, en je harnas van zelfbescherming laat smelten, kun je beginnen om in beweging te komen; kun je je vrijheid weer voelen; kan je hart weer opengaan en kun je met nieuwe ogen naar de wereld kijken; kun je de schoonheid gaan zien in 'n bloemknop en vrede ervaren in jezelf.
Maar laten we wel even realistisch blijven hier;
Ik pleit er niet voor om alleen maar in sprookjes te geloven en lekker weg te dromen.
Laat daarentegen de aandacht eens wat vaker rusten bij wat er goed kan gaan en slechts met een schuin oog proberen te ontwijken wat er mis kan. Zonder dat je daarbij je levenslustkanaal dichtknijpt.
Dus met je hoofd in de wolken en toch met je beide benen op de grond, heel realistisch je dromen waarmaken.
dinsdag 8 juli 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten